Projekt dokumentalny mający na celu analizę kin oraz doświadczenia kinowego. Miasta tracą swoje świątynie filmu. Chodzenie do kina traci swoją wartość społeczną. Ludzie nie chadzają do ciemnej sali w poszukiwaniu marzeń. Film przeżywano i odczuwano wspólnie. Dziś jesteśmy sami. Tak samo, jak te miejsca – odizolowane, bez publiczności, bez operatorów kinowych, bez filmów, bez kina. Nawyk chodzenia do kina zanikł. Już nie marzymy. Wspomnienia tych miejsc oraz tych, którzy do nich uczęszczali i żyli tam, wraz z emocjami i kinem – zniknęły. Niektóre wspomnienia jednak pozostały – wspomnienia filmu. Świątyni. Rytuału. Wielokrotnych doznań.